De Wonderkamer

Vandaag naar de opening van de 'Wonderkamer' geweest, in het Literair Museum Hasselt.

Een gezellige bende, met deels illustratoren, deels auteurs, die allen 'één minuut' kregen om

te zeggen wat nu juist hun drijfveer is om te schrijven of te tekenen.

Gevolg was een charmante, ontwapende opeenvolging van getuigenissen.

Ik heb niets opgeschreven, maar dit is toch wel blijven hangen, mijn interpretatie van de woorden van enkele onder hen:

voor Ed Franck was het verliefd zijn... op taal, voor Hilde Schuurmans was het 'zorgen voor ruimte in haar hoofd', want zoveel beelden moéten er nu eenmaal uit, voor René Swartenbroeckx is het begonnen uit misérie omdat hij 3 maanden zwijgen moest, voor Frank Daenen was het kort en duidelijk: ik ben blijven tekenen en ben niet meer gestopt, voor Kaat Vrancken omdat ze niet kan koken ;) , Wout Olaerts had het over het welbekende buikgevoel en Debbie Lavreys zei:

'Ik vind het een heel moeilijke vraag, 'wat drijft je' en ik denk dat ik jullie het antwoord schuldig moet blijven. Het is zoiets als je afvragen waarom vogels fluiten en waarom bomen weten wat ze met hun blaadjes moeten doen'.

En daar werd ik nu even stil van.