La Douce France

Ongeplande vakantie? Blijkt o n g e l o o f l i j k zalig te zijn! 

Toch 'n beetje aarzelend verlaat ik mijn kroost ... natuurlijk zijn ze groot genoeg, 'tuurlijk kunnen ze hun plan trekken. Maar toch fijn en veilig dat manlief de 'honneurs' mag waarnemen.
Want ik vertrek met vriendin E. Die heeft namelijk gevraagd of ik zin heb om haar te vergezellen naar La Douce France?
Ja dus, na overleg met de thuisblijvers. Na post-itjes hangen op de kasten en op de wasmachine.
'Geen internet? Zeg, waar ga jij naar toe?'... Gelukkig werkt de gsm op het bergje als je'm een beetje heen en weer zwaait, maar dat merken we later pas.
Op 't laatste nippertje is de auto ook nog gemaakt, hoera! Ik heb 'n kaartje naar de garage gestuurd dat we het gehaald hebben. Ons trouwe ros zijn km-wijzertje gaat namelijk tegen de 300.000 km maar weet de Franse heuvels vlotjes te trotseren.
We gaan op logement bij de zus van E. In een huisje om op te eten.
Met de helemaal-juiste-kleur-groene luikjes.
Ik herken het huisje aan de schouw. Die heb ik de dag daarvoor op foto gezien.
Blijkt dat het zwembad de dag daarvoor is afgewerkt.
PLONS! (en 't is inderdaad al gevuld ook, wat een geluk)
Wat volgt is een vakantie om u tegen te zeggen. Rust. Kijken. Genieten. Héérlijke mensen ontmoet.
én een nieuw woord geleerd: plofkip. Hollands en grappig.
Want gelachen heb ik ook.
Wat wil een mens nog meer?

De foto's natuurlijk :)

Kopje koffie en fruit om de dag mee te beginnen

Landschatten voor het oog

(t)huisje

Op de markt

En onderweg

En nu dus weer thuis. Foto's kijken met een kannetje water met verse munt en een beetje pompelmoessiroop...want een beetje vakantie naar huis nemen mag. Au revoir!