Vandaag. Tijd om even dank-je-wel te zeggen

Vandaag begon met een pakje post van  'Kikker leest'. Boekentips én een boek*en*tasje.
Gevolg:  ik ga die drié boeken zoeken, in de bib of in de boekenwinkel (daar moet je ook al naar gaan zoeken tegenwoordig, helaas). En liefst zo snel mogelijk.
De boekentips zijn op kaartjes geschreven die me zo terugvoeren naar mijn kindertijd en als ik de bijhorende beschrijving lees, zijn deze tips helemaal bingo!
Dus dankjewel S, je hebt me heel blij gemaakt vandaag.

De dag zette zich zonnig voort richting 'roots', waar ik een bezoek aan het kerkhof bracht.
Het licht was prachtig en ik had mijn fototoestel (natuurlijk) bij.

Het was fijn om thuis te kunnen komen. Ik behoor tot één van de gelukkigen die nog dag kan zeggen aan 'de ouders' en de beentjes onder tafel kan schuiven ...om bij de koffie daarna een deftig gesprek te kunnen voeren. Dus dankjewel daarvoor, P & M.

Terug van de wandeling kwam ik mijn 'eerste' tekenleraar tegen. Ik heb mijn broek(en) indertijd versleten in de academie, altijd bij hem les gevolgd en nu was het tijden geleden dat ik hem nog gezien had. Niet dat dat er toe deed eigenlijk. Je kan dat hebben met mensen, dat tijd van geen belang is.
Je slaat die brug van jaren makkelijk over. En je kan weer praten over dingen die er echt toe doen.
Waarschijnlijk heeft hij nooit geweten hoe belangrijk die lessen voor me waren.
Ze waren 'het evenwicht' en maakten 'het verschil'.
Dus H, dankjewel daarvoor (wie weet of hij dit ooit leest).
Hij vertelde me ook dat hij na zijn pensioen de tango was gaan dansen én zelfs tango-leraar was.
Dat verraste me toch wel een beetje. :)
Ik zei dat ik dat nooit zou durven, tango dansen.
'Oh jawel' was zijn antwoord, 'Ik zou het je wel geleerd hebben'.
Ik denk dat hij gelijk had.