We zijn er bijna, we zijn er bijna

Morgenavond is de opening van onze eindejaarstentoonstelling en iedereen is deze week vlijtig aan 't werk om 't vertrouwde leslokaal te transformeren tot tentoonstellingsruimte.
Een uitdaging, neem het van mij aan. Zo fijn dat er dan leerlingen komen helpen.
Of even langskomen tijdens 'n pauze om samen een bezoekje te brengen aan onze welbekende koffiebar. Dochterlief komt er ook even bij zitten na het-examen-van-de-dag-dat-goed-verlopen is en dat dus gevierd mag worden met een lekkere zelfgemaakte ijsthee.
...Loopt er een 'oude klasgenoot' van me langs. Eerst ziet ze dochterlief, is zichtbaar in de war en denkt: 'Dat kan toch niet?' Dan draait ze zich om, ziet mij (de 30-jaar-later versie dus), en roept verrast mijn naam :) en ja hoor, dat weerzien moét gevierd worden! Leuk, hoe je bij 'n cappuccino weer al die jaren overbruggen kan.
Dus, een 'beetje' later dan voorzien - maar met zoveel meer energie - hang ik de laatste tekeningen op en haal mijn fototoestel boven. Terwijl ik de foto's maak, komt dat heerlijke gevoel naar boven:
dat het een goed jaar geweest is, dat we plezier gehad hebben, geleerd hebben van mekaar en samen een mooi academiejaar kunnen afsluiten.
Dankjewel.

'Muziekfamilie in papier mache'

'Marcel'

'Fred'

Keramiek

Mèèèèèèh